Mąż do żony z zapytaniem:

- Co będzie jak mnie nie stanie?

Na to żona odpowiada:

-Nic, pójdę do sąsiada.

Nie jeden się zbłaźnił

w przypływie wyobraźni.

Szkoda, że nie ma cienia

chwili uniesienia.

 Rozmyślania na pozimiu, okołozimiu, czy innej zimie, która zapowiadana była na zimę stulecia.

 Pisanie, jak widzisz,nie sprawia mi większych trudności. Nie mniej bywa, że nie mogę się zmobilizować i niby temat  w głowie mam, a zabrać się za przelanie go na papier, nie mogę. Może to „pozimie”, bo przecież nie przedwiośnie, które wprawdzie wyłazi z tulipanami z ziemi, tak na mnie działa? Ale dość marudzenia. Od najdawniej jak to możliwe, ważne są dla mnie słowa Władysława Bartoszewskiego „Warto być przyzwoitym” oraz przeświadczenie, że anioły są blisko, lecz ich obecność i działalność trzeba chcieć zauważyć. Jednym zdaniem: dziś będzie o tym, że dobro wraca.

Było to – jak to się mówi- kilkanaście kilogramów temu, listopadowy, późny wieczór, wracałam z próby chóru, mżył deszcz, a jesienny, nieprzyjemny wiatr wiał ze wszystkich stron. Szłam szybko moją pustą i ciemnawą ulicą. Po kilkunastu krokach usłyszałam, że po jej drugiej stronie ktoś idzie. Nie lubię takich sytuacji. Niby poprawiając kaptur mojej czerwonej kurtki skonstatowałam: facet. Oczywiście, łatwo się domyślić, że wyobraźnia zaczęła pracować w kierunku bynajmniej nieuspokajającym. Słyszałam jak głośno stukają obcasy moich butów i jak bije mi serce. Usłyszałam szuranie butów przechodzącego na moją stronę człowieka. Oszczędzę ci Czytelniku szczegółów galopady moich pomysłów na ten fakt. Po kolejnych kilkunastu krokach, rzeczony facet zrównał się ze mną i zatrzymuje mnie chwytając za ramię ze słowami: gdzie się tak śpieszysz czerwony kapturku? Odwracam się ze złą i stanowczą miną i oczywiście z kompletną pustką w głowie. A on na to:-O, pani Ula, przepraszam, nie poznałem pani. Poznaje mnie pani? Na kolanach u pani siedziałem, cz mnie pani uczyła mówić. Pamięta pani? : Koszt poczt w Tczewie..

Jechałam którejś niedzieli ok. 8.15 na zajęcia. Nie śpieszyłam się szczególnie, ale pusta i prosta droga każdego rasowego kierowcę prowokuje do szybszej jazdy. W pewnej zatoczce oczekiwali na takich właśnie kierowców panowie w szarym aucie, ale za to w granatowych mundurach. Przekroczyłam prędkość, nie jakoś bardzo, ale wystarczająco, żeby zauważyli… Standardowe: a dokąd to pani się tak śpieszy, a jakieś dokumenciki byśmy obejrzeli. Jeden z policjantów wziął dokumenty mojego samochodu i poszedł je sprawdzać w CEPiK-u, a drugi studiował moje prawo jazdy. Jak wiadomo, zdjęcia w dokumentach mają chyba obowiązek w niczym nie przypominać właściciela tegoż dokumentu Policjant spojrzał na mnie i zadał mi zaskakujące pytanie czy mam rodzeństwo.

 -Tak, mam brata.

 -A co brat robi?

 -Jest ortopedą.

 - Pani brat uratował mojej córce nogę. Niech pani jeździ nieco wolniej.

 Przyjaciel mojego męża jest przedsiębiorcą. Wygrał przetarg na remont jakiejś części budynków U.J. W dniu jego rozpoczęcia pojechał do Krakowa, aby na miejscu zadysponować co i jak pracownicy mają robić. A pracowników ani widu. W końcu jest telefon od jednego z nich: Szefie, stuknęliśmy dziadka. Nie jakoś poważnie, w zasadzie tylko otarcie, ale się upiera, żeby policję wezwać. Może szef z nim pogada, bo nas nie chce słuchać. Pracownik podał „dziadkowi” telefon, kolega w pokorę uderza, że prosi, bo mu zniżki na ubezpieczenia z wszystkich aut polecą..I że zapłaci i pokryje wszystkie koszty naprawy i nawet jakiś remont u „dziadka” w domu może zaoferować po kosztach...

 - Mam panu uwierzyć?, zastanawia się tenże „dziadek”.

- Bardzo pana proszę. Niech się pan da przekonać.

- Dobrze. Jestem księdzem. Wierzę ludziom. Podam mój numer telefonu pana pracownikom, proszę zadzwonić wieczorem, to omówimy szczegóły.

Wieczorem tenże kolega dzwoni do księdza, a po drugiej stronie słyszy głos: ksiądz Adam Boniecki, słucham…

 Komukolwiek nasz kolega nie opowiada tej historii, każdy reaguje tak samo: przekaż księdzu pozdrowienia, życz księdzu Bonieckiemu samego dobra, serdeczności dla księdza profesora. Bo w ludziach jest dużo życzliwości i potrzeby dzielenia się nią. Jak się otrząśniemy z tych podziałów i wszelkich „-izmów”, to okazuje się, że jesteśmy sympatycznymi i dobrymi ludźmi, którzy mogą pełnić dla obcych sobie osób rolę aniołów, choć na początku nic może na to nie wskazywać.

Imć Modraszek Ikar, ludzkim okiem nie uznasz, że on taki kosmaty.

fot: Stach Dybich

Gdyś samotną jest osobą,

zachwycaj się samym sobą.

Mów dużymi literami,

gumkę mam między uszami.

 Co prawda w ostatnim czasie wśród dorosłych bardzo wzrosła świadomość wartości własnej, ładnej artykulacji, a także znaczenie posiadania dobrej emisji (nie myląc absolutnie z misją), to nadal gros osób współpracujących z logopedą, to dzieci. A praca z dziećmi bazuje na sprawności w umiejętności skupienia ich ulotnej i krótkotrwałej uwagi. Trzeba wejść w ich świat, dobrze gdy jest to świat słowa, bajki, a nie ruchomych obrazów ze smartfonu czy tabletu ( Aż sprawdziłam jak te słowa odmienia profesor Miodek...)Często posiłkuję się zasłyszanymi, czy przeczytanymi, sama nie wiem gdzie, rymowankami czy zagadkami. Bywa, że „napada” na mnie wena i własnoręcznie, „własnogębnie” i „własnomyślnie” popełniam jakieś działania w tym zakresie. Jako , że wśród Czytelników naszego bloga są logopedzi, ale są też rodzice, a także inni życzliwi ludzie, pomyślałam, że napiszę kilka rymowanek czy zagadek, na których zdarza mi się pracować. Myślę, że pisząc otwarcie, że nie wszystkie teksty są moje, niektóre są przerobione pod potrzeby konkretnych ćwiczeń, niektóre dostałam jako ćwiczenie zaliczeniowe (od kogo??? kiedy???, nie pamiętam absolutnie), nie popełniam jakiegoś plagiatu, czy innego czynu, za który pójdę siedzieć. Jak się komuś przydadzą, jak komuś w terapii pomogą, jak kogoś zainteresują i jakimś pomysłem natchną, to świetnie. Bo w życiu chodzi o to, żeby się dzielić. Prawda? Zatem do dzieła.

Sójka

 Była sobie sójka – psujka

 co w Sanoku miała wujka.

 Sójka – psujka wszystko psuje,

 Wuj z Sanoka reperuje.

 Stonoga

 Raz stonoga setką nóg

 Przekroczyła szewca próg.

 Obuj stópki mistrzu słynny

 w sto sandałków, każdą w inny.

 Ćma

 O! Wleciała cicho ćma! Cicha ćma, ciemna ćma, w kącie ciemnym dzieci ma.

 Więc pamiętaj mój kolego, by nie zrobić ćmie coś złego.

 Ślimak

 Pod jesionem ślimak śpi. Co się ślimakowi śni?

 Śni o wiśniach, o śledziku i o słodkim naleśniku,

 O powidłach śliwkowych i o lodach śmietankowych.

 A kysz!

 Mysz je ryż. Mysz a kysz!

 Nie dla myszy mam tu ryż!

 Dla Łukasza, Mateusza,

 Niech mysz ryżu już nie rusza!

 Może kaszę lub okruszki, ale ryż?

 A kysz myszy paluszki!

 Do Koluszek

 Szedł raz Szymek do Koluszek poszukać wujaszka,

 Który jako kominiarz pracował na daszkach.

 Zaszedł aż do Janusza, który znał wujaszka,

 Bo też jako kominiarz pracował na daszkach.

 Biedronka

 Drogą biedronka szła do teatru,

 Gdzie na estradzie Piotr Trębacz grał.

 Lecz trawa mokra, podmuchy wiatru,

 Trącony mrozem ogonek drżał.

 Gdy Petronela poczuła dreszcze,

 Tranu litr bestia bystra wypiła.

 Na grzbiet wrzuciła futro i jeszcze

 Na drobne stópki trepy włożyła.

 I kilka moich, zapowiedzianych już zagadek, tym razem wszystkie rozwiązania szumią 

1. Ma kolor niezwykły jak morze przy plaży, o pierścionku z nim właśnie prawie każda marzy. (szafir)

2. Z oszczędności w świecie znany, w spódnicę czasem ubrany. (Szkot)

3. Żyje w dżunglach, sawannach oraz górskich lasach,

 Umie chodzić po ziemi, chętniej w drzewach hasa.

 Kto odwiedzi Tanzanię, nie przeoczy szansy, to w parku narodowym zobaczy… (szympansy)

       4.Przedszkolakom wiążą mamy, uczniowie potrafią sami. ( sznurówki/ sznurowadła)

        5. Wół i osioł, żłóbek, Dziecię, zapach jodły, kolęd dźwięki

 I aniołki pilnujące, by się wyspać mógł maleńki…( szopka)

6. Z Tatrami, Bieszczadami, Gorcami się kojarzy,

 baca z bacą wieczorem o różnościach w nim gwarzy.

 Jeszcze tylko nadmienię –może to się przyda,

 Że w niektórych regionach mówią na „to” koliba”. (szałas)

7. Czaple i żurawie mieszkają w tej „trawie”. ( szuwary)

8. Ogon, uszy ma i kły, psa daleki krewny

   Padlinę zjada, dlatego my wiemy, ze jest potrzebny. (szakal)

9. Jak samolot lata, a wygląda na ptaka brata. (szybowiec)

10. Kto się do teatru zachadzać nie brzydzi,

    ten jego nazwisko na afiszach widzi. (Szekspir)

W zdradzie,

rozsądny to powie,

nie wszystko tkwi w zadzie,

raczej

w głowie.

Na nic zda się rekonstrukcja,

gdy u prezesa obstrukcja,

ale jest alternatywa:

może pomóc lewatywa

lub rząd się zrekonstruuje,

kiedy prezes abdykuje.